Muszę trafić do domu.

Dom. A w nim ona. Moja. 

Nie będzie zadowolona. 

Jej oczy znów będą smutne.

Mijałem zataczając się ulice. 

Jakaś prostytutka próbuje mnie zaciągną do swojego pokoiku w burdelu...

Wyrywam się jej. 

Gitara mi ciąży. 

Gorzej ze mną...

Ulica.  

Budynki. 

Światła samochodu. 

Ulica. 

Światło słoneczne wdzierało się do pokoju. Przebudziłem się

Leżałem w łóżku sam. 

Gdzie ona jest? Dlaczego nie ma jej przy mnie? 

Wstałem i poszedłem jej szukać. 

Stała w kuchni z kubkiem w dłoni patrząc na ulicę. 

"Kochanie?"

Odwróciła się powoli, niechętnie. 

Oczy miała czerwone, zapłakane. 

Znów. 

To moja wina. 

Podszedłem do niej i przytuliłem. 

"Wybacz mi."

Wtuliła się we mnie mocno. 

Wyczułem na jej skórze męskie perfumy. 

Krew we mnie zawrzała. 

Odsunąłem się od niej tak gwałtownie że kubek wypadł jej z rąk. 

"Z kim byłaś?" 

Popatrzyła na mnie jakbym oszalał. 

"Z nikim nie byłam" 

"Kłamiesz!!"

"Nie i nie wiem o co ci znów chodzi" 

W jej oczach widziałem strach. 

Odwróciłem się napięcie i strąciłem ze stołu szklany wazon z kwiatami. Szkło rozproszyło się po podłodze. 

"Zdradzasz mnie!!" 

"Oszalałeś"

Przyparłem ją do ściany. 

"Z KIM MNIE ZDRADZASZ?!!"

"Co ci strzeliło do głowy?"

"Pachniesz mężczyzną" 

Po jej policzku płynęła już łza.

"Mam na sobie twoją koszulkę...." 

Puściłem ją, a ona odeszła w stronę łazienki, poszedłem za nią, strącając przedmioty z mebli. 

Zatrzasnęła mi drzwi przed nosem, uderzyłem pięścią w nie. 

Miałem dosyć, zapaliłem papierosa. 

Nie pomógł. 

Gdzie to ja mam?

Mała działeczka musi pomóc....

Szkło. 

Zimna drewniana podłoga.

"Wstawaj..." 

Jej delikatne dłonie próbowały mnie podnieść. Z trudem jej się udało. 

Poprowadziła mnie do łóżka. 

"Znów to samo...." 

Jej głos był smutny. 

Położyła mnie i chciała odejść.

Złapałem ją za rękę.

"Zostań ze mną." 

Patrzyłem jak maluje oczy. Siedziała przy toaletce, jej włosy opadały falami za połowę pleców. 

"Wychodzisz?" 

"Jak zwykle w czwartki"

"Dziś czwartek?"

"Obiad masz do odgrzania. Poradzisz sobie?"

Podeszła do mnie i pocałowała. 

"Kocham Cię."

"Wiem."

Uśmiechnęła się lekko. Wyszła. 

Zjadłem co mi zostawiła. 

Działeczka. 

Ulica. 

Papieros. 

Dziś znosiłem to lepiej. 

Wszedłem do pubu w którym zawsze co czwartek spotka się z koleżankami.

Siedziały tyłem przy barze. 

Była piękna. 

Usiadłem w kącie. 

W pewnej chwili podszedł do nich jakiś mężczyzna. 

"Może postawić drinka?" 

Do mojej Pięknej!

Rzuciłem się na niego zanim zdążyła odpowiedzieć. 

Zostawiłem go chyba ze złamanym nosem.... podbitym okiem...

Wyszedłem szybko z pubu. 

Za sobą słyszałem kroki. 

"Dlaczego to zrobiłeś?"

Zadała pytanie będąc za moimi plecami.

"Potrafię o siebie zadbać."

"ŻADEN NIE BĘDZIE CIĘ ZACZEPIAĆ!!"

"Nie możesz za mną wszędzie chodzić."

Pogłaskała mnie po policzku. 

"Choć do domu." 

Tego wieczora leżała przy mnie nic nie mówiąc. Bawiłem się jej włosami. 

Wpadając sen szepnąłem...

"Kocham cię... za bardzo...." 

Znów świt.
Obudziły mnie głosy.


W kuchni zastałem mój zespół.
Rozmawiali pogodnie z Nią, popijając kawę.
Podała mi kubek.

Robiła taką cudowną kawę.
"Za 5 minut będzie śniadanie"

Tą informacje wszyscy przywitali z radością.

"Co ja bym oddał za takiego aniołka"
Duff patrzył na moją Piękną.
Nie podobało mi się to spojrzenie.

Zerwałem się z krzesła i złapałem go za koszulkę.
"SAUL!!!"

Krzyknęła.
Wszyscy na mnie patrzyli, milcząc.
"Stary wyluzuj..."


Duff patrzył na mnie ze strachem.


"Przecież to tylko żarty."


Matt złapał mnie za ramiona by odciągnąć mnie od Duffa.
Wyrwałem się mu.

Wróciłem do sypialni.
Usłyszałem ich przyciszone głosy.
"Jak to wytrzymujesz?"
"Pobił gościa za to, że chciał ci postawić drinka?
"Musisz coś z tym zrobić, jest coraz gorzej."


Papieros.
Działka.












Ktoś głaskał mnie po czole.
Otworzyłem oczy.

Patrzyła na mnie zatroskana.
"Musisz wstać. Jedziecie na koncert."

Przyciągnąłem ją do siebie.
Położyła głowę na moim ramieniu.

"Musisz przestać brać to świństwo."
Szepnęła.

Pocałowałem ją i podniosłem się z łóżka.
Prysznic.
Podała mi czyste ubrania.

"Co ja bym bez niej zrobił?"


Kiedy już miałem wyjść, zatrzymała mnie i przytuliła się do mnie mocno, ginąc w moich ramionach.


Trasa, papieros.
Koncert.
Whiskey.
Działka.


Jakaś striptizerka zaczęła się do mnie przymilać...
Odtrąciłem ją raz, drugi, trzeci.... w końcu odepchnęłam ją tak mocno, że upadła na podłogę i obrażona odeszła.


Whisky.

Hotel.


Ranek.
Powrót do domu.



Nie ma jej!
Nie ma jej!



Dom jest w pusty.

Gdzie ona jest?

Wróciła po godzinie.
Chciała mnie pocałować na przywitanie.

Złapałem ją za ramiona i pchnąłem na ścianę.
"GDZIE BYŁAŚ?"

Zszokowana na patrzyła na mnie.

"Na zakupach."

"KŁAMIESZ!"

"Rozejrzyj się."

Na podłodze walały się zakupy które powypadały z papierowych toreb.


Nic nie mówiąc, wstała, pozbierała zakupy i minęła mnie.




Słyszałem jak płacze.



"Przepraszam."


"Kocham Cię ale musisz przestać brać jeśli nie chcesz bym odeszła."
"Masz kogoś?!"
"Przestań! Zacznij mi ufać i przestań brać"


Wyszła z kuchni i znów zamknęła się w łazience.






















Koncert, działka.


Dom.



Pusty.



Na stole leżał list.



"Musiałam wyjechać. Przestań brać, chłopaki Ci pomogą, wtedy wrócę... nie mogę narażać się na to co robisz, jestem w ciąży. Kocham Cię."

Ulica.

Światło. 

Mężczyzna.

Ulica. 

Pokój. 

Wszystko się rozmywa... Ktoś chyba trzyma mnie za rękę. 

Czuję, że się spociła. 

Zimo. 

Jest mi tak zimno, że zmuszam się do otwarcia oczu.

Oślepiające światło. 

Po omacku szukam ciepła....

Ciepło.... 

To chyba czyjeś ciało. 

Z wielkim trudem przysuwam się i...

Ciepło. 

Świadomość wraca do mnie powoli. Docierają do mnie przebłyski. 

Ktoś gra na gitarze. 

Powoli otwieram oczy. Widzę brudny sufit. Brudną ścianę. Leżę w jakimś dużym łóżku, pościel jest poplątana, pachnie mężczyzną. Jestem zmęczona. Nie spałam. 

Wstałam. 

Za szybko. 

Zachwiałam się. 

Nie upadłam na ziemię... ale niewątpliwie leżałam. 

"Żyj" - usłyszałam męski pociągający głos. 

Ten ktoś trzymał mnie w ramionach. Uchronił mnie przed upadkiem. 

Zaśmiał się i posadził mnie na łóżku. 

Odszedł i usiadł w fotelu biorąc gitarę do rąk. 

Siedział tak, z papierosem w ustach, bez koszulki.

To jego ciało wydzielało to ciepło. 

Uśmiechał się nieprzytomnie, brzdękając. 

Po chwili postanowiłam znów wstać. Tym razem się udało. 

"Łazienka?"

Wskazał mi drzwi. Stanęłam przed lustrem. Moje źrenice były wielkości szpilki. Białka moich stalowo niebieskich oczu przekrwione. Brązowe proste włosy potargane. Przeczesałam je ręką. Usta kompletnie suche. Przez moją bladą skórę widać było żyły. Na jeansach zobaczyłam nowe rozdarcie. Przemyłam twarz wodą. 

Kiedy wróciłam do pokoju On nadal brzdękał z uśmieszkiem na twarzy. Gdy mnie zobaczył uśmiechnął się szerzej, wstał, złapał mnie za rękę i zaprowadził do stolika.

Usiadł na podłodze, ja zrobiłam to samo. 

Ułożył dwie kreski, jedną przesunął w moją stronę, podał mi też zwinięty papierek. 

Wciągnęłam. 

On też. 

Tak! Tak! 

Cudowne uczucie... 

Wstałam i zaczęłam tańczyć po pokoju. 

On rozłożył się na dywanie i obserwował mnie, przechylając głowę w lewą stronę. 

Zaczęłam go przywoływać do siebie. 

Dołączył do mnie i już razem tańczyliśmy... do muzyki która była tylko w naszych głowach. 

Coraz wolniej. 

Energia która pojawiła się tak nagle zaczęła opadać....

Pocałunek. 

Kolejny.

Jego nagi tors.

Tatuaże. 

Moja koszula opadająca na dywan. 

Pocałunek.

Jeden. 

Drugi. 

Trzeci. 

Tysięczny. 

Słodki smak jego krwi z pękniętej wargi. 

Ciepło. 

Kosmaty dywan pod moimi plecami. 

Jego dłoń na moim udzie. 

Gorący oddech na mej skórze. 

Miliony pocałunków. 

Sex. 

Sufit. 

Pocałunki. 

Moje paznokcie na jego placach. 

Gorący oddech. 

Jego czarne oczy. 

Sufit. 

Ciepło jego ciała. 

Ciemność.

Pustka. 

Sufit.

On. 

Dywan. 

Nagie ciała. 

On patrzył na mnie znów z tym uśmieszkiem na ustach. 

"Prysznic" 

Wstał i podał mi ręcznik. 

Coraz bardziej przytomna poszłam do łazienki, nalałam wody do wanny i zanurzyłam się w niej. Przyszedł do mnie. Otoczył mnie ramionami. Tak, tego potrzebowałam. 

"Idziesz ze mną?" 

"Gdzie?"

"Gram niebawem. Musisz iść ze mną. Jesteś moją muzą, moją inspiracją" 

Przed wyjściem dał mi czyste ubrania.

Co robiły moje ubrania w tym pokoju. 

Z pewnością to były moje ubrania. 

Ubrałam się, pomalowałam czarną kredką oczy i wyszłam z nim. 

Patrzyłam jak gra. 

Potem wróciliśmy do tego pokoju. 

Kreska. 

Ulica. 

Światła. 

Pub. 

Whisky.

Whisky. 

Namiętne pocałunki. 

Papierosy. 

Whisky. 

Pocałunki. 

Łazienka.

Sex. 

Pocałunki. 

Ulica. 

Sufit. 

Zimno. 

On. 

Pocałunki. 

Sex. 

Kreska. 

Nagle się obudziłam. Ktoś mnie niósł w ramionach. 

Widziałam nad sobą niebo. 

"Dzień dobry, żyj" zaśmiał się. 

"Gdzie idziemy?"

"Musimy jechać do innego miasta. Koncert." 

Pocałował mnie w czoło.

Usadowił mnie w samochodzie. 

"Potrzebuję kreski" 

Szepnęłam do niego gdy pędziliśmy szosą. 

"Jak się zatrzymamy" 

Czułam, że rozpadam się na miliony kawałków, ręce mi się trzęsły, kości bolały....

Postój. 

Łazienka. 

Kreska. 

Koncert. 

Nowy pokój. 

Whisky. 

On. 

Szeptał mi coś do ucha, nie mogłam zrozumieć co ...

"Słyszysz?"

"Nie!" 

"Jesteś moją muzą, jesteś jedyną.... Jesteś moją muzą....P Bez ciebie nie umiem tworzyć, musisz być przy mnie. Musisz. Jesteś... Jesteś... Jesteś...." 

A Ty kim jesteś? 

Wiedziałam tylko, że bez niego umrę. 

Musiał być przy mnie. 

Dawać mi ciepło. Mówić mi "żyj" z uśmiechem. Całować mnie. Kochać się ze mną. Nieść kiedy nie jestem w stanie iść i dawać Kreskę gdy dorywa mnie głód. 

Był mój. 

Ale jak długo tak mam żyć. 

"Co się tak dąsasz?" 

"Heroina"

"Co z nią?" 

"Nie chcę już tego" 

Zaśmiał się. 

Pocałował mnie. 

"A za parę godzin znów ją weźmiesz" 

Miał rację, tak było od dłuższego czasu. 

Pocałowałam go, raz, drugi, trzeci... 

Wziął mnie w swe silne ramiona, ja oplotłam nogi na jego biodrach, palce zatopiłam w jego burzy włosów i całowałam aż zabrakło mi tchu...

Rzucił mnie na pościel i całując rozbierał. 

Kiedyś słyszałam o miłości czy to ona? 

Znów się ze mną kochał. 

Świt.

Kreska. 

Upadł. 

ON?

To zawsze ja upadam! 

Podbiegłam do niego. 

Był nieprzytomny. 

Wybiegłam na korytarz.

"POMOCY!! POMOCY!!" 

Nadbiegli Jego przyjaciele.

Ktoś mnie podtrzymał bo osuwałam się z nóg. 

"On nie może umrzeć! Nie może!"

"Nie umrze, nie pozwolimy na to" 

Odpowiedział mi ten ktoś kto mnie trzymał.

Pogotowie. 

Zabierają go. 

"To zapaść." 

Zemdlałam. 

Obudziłam się w szpitalu. 

Przypięta do łóżka. 

Gdzie on jest?

Żyje? 

Weszła kobieta w białym fartuszku. 

"Czy on żyje?!"

"Żyje. Ledwo udało się go uratować" 

Odetchnęłam. 

"Zostaniecie tu póki nie uda nam się Wam pomóc" 

Powiedziała kobieta.

Dopadał mnie głód. Rozsypywałam się. 

Kochanie.... 

pewien sen

Rok 1987.

Miała 19 lat. Sprowadził ją do Stanów jej wujek, który był fotografem. Oczywiście nie obyło się bez trudności ale nie wnikałem w to nigdy. Ja miałem wtedy 22 lata nie obchodziło mnie za bardzo co się dzieje w świecie, liczyła się muzyka a nie system w jakimś tam małym kraju w europie. Potem żałowałem...

Wracając do historii... od razu zwróciła moją uwagę, wyróżniała się z tłumu, była niska, drobna i miała, miała długie do pasa brązowe falowane włosy i niesamowicie niebieskie oczy. To właśnie te oczy zwróciły moją uwagę. To były czasy gdy nasz wokalista demolował hotelowe pokoje, wyrywał kable ze ścian i... urządzał w nich istny burdel. Nie łatwo nam było potem się gdziekolwiek zakwaterować... podróżowała za nami wtedy grupka dziewczyn które zawsze po koncercie były... hm... chętne. Przyznam szczerze, że na początku mnie to kręciło.

Ona pomagała swojemu wujowi. Czasem słyszałem jak kłóciła się z nim. Chciał by robiła zdjęcia w jego stylu, ona chciała iść własnym torem. Obije byli niesamowici....

Nieraz zapraszaliśmy ją na nasze po koncertowe imprezy ale zawsze uśmiechała się delikatnie i mówiła, że może wpadnie lecz nigdy się nie pojawiała.

Zaczęło się dziać ze mną coś dziwnego. Nie kręciło mnie już to imprezowanie, czułem się jakoś nieswojo. Często podczas gdy moi koledzy zabawiali się nieźle z grupką owych dziewcząt ja siedziałem w kącie  z moją gitarą przyglądając się z coraz większą odrazą, często któraś z dziewcząt próbowała mnie zachęcić abym pobawił się z nimi ale zacząłem je odpychać. Zachodziłem w głowę co się ze mną dzieje. Wcześniej szalenie mi się to podobało.

Trochę czasu mi zajęło zanim pojąłem dlaczego tak zmienił mi się tak tok myślenia.

Wszystkiemu winna była ona.

Namieszała mi w głowie.

Robiło mi się gorąco na sam jej widok, a nie wchodziła mi w drogę zbyt często. 

Podczas jednego z koncertów patrząc na nią w oddali podjąłem decyzję, że muszę się do niej zbliżyć, że muszę z nią rozmawiać. Była niewątpliwie inna. Nie pobiegła nam do łóżka jak masa innych.

Zacząłem do niej zagadywać, wkrótce spędzałem z nią każdą wolną chwilę ponieważ tak niesamowicie nam się rozmawiało. 

Byłem w niej zakochany. Nie mogłem dłużej zaprzeczać. Spytałem w końcu dlaczego nie przychodziła na nasze imprezy. 

"Przecież dobrze wiem co na nich robicie!" Oburzyła się. 

"Nie należę do takich kobiet, dobrze wiem, że nie jest to droga do serca któregoś z was a nie jestem też na tyle lekkomyślna by tak się zabawiać." 

Wielokrotnie pokazała mi że jest nieprzeciętna i inteligentna. 

Po dłuższym czasie udało mi się zdobyć jej serce, jak się później okazało... sama mi to przyznała... nie było to wcale takie trudne bo o wiele wcześniej była we mnie zakochana jak ja w niej, po prostu przemawiał przez nią rozsądek.

Zaczął się czas w którym byłem najszczęśliwszym człowiekiem na świecie, przynajmniej tak się czułem. Miałem przy swoim boku niesamowitą kobietę, którą kochałem nad życie. 

Po roku postanowiłem się oświadczyć. Odpowiedziała "tak".

Potem jednak coś się wydarzyło. Moja ukochana przyszła do mojej przyjaciółki Emily, nie przepadały za sobą więc Emily była zaskoczona tymi odwiedzinami. "Muszę z Tobą porozmawiać" - usłyszała. Podała jej dwie koperty zaadresowane do mnie. 

"Przyrzeknij mi, że dopilnujesz aby to dotarło do niego."

"Dlaczego mi to dajesz?"

"Umieram Emily. Umieram i nie chcę narażać go na to by patrzył jak więdnę. Chcę żeby pamiętał mnie taką jaka jestem teraz. Dopilnuj aby to dostał i wpieraj go jak tylko będziesz mogła. Wiem, że kochasz go od lat. Okaż mu to. Bądź przy nim." 

Emily była pewna, że Ona chce ode mnie odejść.

Przyszła do mnie tuż przed koncertem jak zwykle życzyć powodzenia.
"Kocham Cię, wiesz o tym." - powiedziała.
"Ja Ciebie również kocham" - odpowiedziałem całując jej malinowe usta.
"Wybaczysz mi wszystkie moje błędy, prawda kochanie? I nigdy nie zwątpisz w to, że zawsze będę Cię kochać?"
"Oczywiście, co to za pytania?"
"Nigdy nie jest zły czas by je zadać" - odpowiedziała tylko i namiętnie pocałowała mnie przylegając do mnie całym ciałem. Potem szepnęła tylko "powodzenia" i odeszła. Wydawało mi się, że płacze ale nie mogłem tego sprawdzić bo musiałem wejść na scenę. Miałem jakieś złe przeczucie. Po koncercie wróciłem prosto do naszego hotelowego pokoju. Był pusty.




Znalazłem ją w łazience. Leżała w wannie... wokół było pełno krwi... a obok leżała koperta zaadresowana do mnie i żyletka.... Nie mogłem w to uwierzyć. Wezwałem pogotowie mimo, że wiedziałem iż nie żyje. Nic nie mogłem już zrobić by odzyskać moją piękną....W kopercie był list w którym wyjaśniła mi to co zrobiła, że chciała mi oszczędzić bólu i widoku jej powolnej śmierci, prosiła o wybaczenie i pisała  tym jak mnie kocha. Wspomniała też o Emily. Było tam również zdjęcie nas obojga. Do dziś noszę je w portfelu.
Minęły lata. Jestem teraz mężem Emily, mam z nią trójkę dzieci ale wie, że to tamta była miłością mojego życia i że zawsze będą ją kochał, Emily też kocham ale to co innego. To dzięki niej przetrwałem tamten czas....